Γκαλίτσιος: «Η Λάρισα θα βρει ξανά το δρόμο της»

Ο Γκαλίτσιος κόβει και ο Γκαμπέτας προσπαθεί να περάσει στην επίθεση… Αυτή την εικόνα την είδαν να ζωντανεύει πολλές φορές, στη δεκαετία του ’80 αλλά και στις αρχές αυτής του ‘90, οι φίλαθλοι της Λάρισας και όχι μόνο. Οι δύο Γιάννηδες της ΑΕΛ, ο Γκαλίτσιος και ο Γκαμπέτας, κέρδισαν αναγνώριση και διακρίσεις με τη φανέλα της ομάδας τους και παράλληλα της πρόσφεραν πολλά. Σήμερα, 30 χρόνια μετά, στη δεύτερη ομάδα της ΑΕΛ, παίζουν και πάλι ένας Γκαλίτσιος και ένας Γκαμπέτας. Η ιστορία επαναλαμβάνεται, χωρίς συνωνυμίες αλλά με αυθεντικότητα. Και τα δύο παιδιά γεννήθηκαν το 1993, τότε που η Λάρισα είχε πια αρχίσει να ταλαιπωρείται και έδινε αγώνα πλέον για την παραμονή της στην Α’ Εθνική κατηγορία. Ο Αλέξανδρος Γκαλίτσιος είναι ο τρίτος γιός του Γιάννη, που έχει 3 γιούς ποδοσφαιριστές καθώς παιδιά του είναι ο Γιώργος που αγωνίζεται στον Ολυμπιακό και ο Νίκος που φοράει τη φανέλα του Σμόλικα Φαλάνης. Και οι τρείς είναι αμυντικοί. Η θέση του Αλέξανδρου είναι στόπερ και βρίσκεται για 5ο χρόνο στην ΑΕΛ όπου εντάχθηκε μετακινούμενος από τον Απόλλωνα Λάρισας. Ο Αποστόλης Γκαμπέτας είναι συγγενής με τον Γιάννη Γκαμπέτα και χρησιμοποιείται ως αμυντικός μέσος αλλά και ως δεξιός μπακ. Οι δύο πιτσιρικάδες έχουν ποιότητα και ταλέντο και φαίνεται ότι η εξέλιξη τους είναι πολύ πιθανό ότι θα τους οδηγήσει έως και την πρώτη ομάδα της ΑΕΛ καθώς ήδη άλλωστε είναι μέλη των “μικρών” Εθνικών ομάδων. «Η Λάρισα και γενικά όλη η περιοχή έχουν ταλέντα που μπορούν να δώσουν νέο αίμα στην ΑΕΛ και να την βοηθήσουν με πάθος και διάθεση και ασφαλώς με μικρότερο κόστος σε σχέση με αυτό που έχει σήμερα, με την προοπτική να της δώσουν το χρώμα που έχει χάσει με τις επιλογές της των τελευταίων χρόνων» δηλώνει στο psapp.gr ο Γιάννης Γκαλίτσιος, ο οποίος δε χάνει αγώνα της ΑΕΛ στο γήπεδο της. «Έστω και αν έχουμε ακόμα ορισμένες ελπίδες, γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά ότι η ομάδα που αγαπάμε και μας έδωσε τόσα, πέφτει κατηγορία» παραδέχεται ο Γκαλίτσιος. «Μακάρι να σωθεί η ΑΕΛ αλλά δυστυχώς πληρώνουμε τις πολλές και συνεχείς αλλαγές που ποτέ δεν κάνουν καλό. Οι ατυχείς επιλογές επίσης έχουν αρνητικό ρόλο και ξεχωριστή σημασία καθώς είναι φανερό ότι κόστισαν και μάλιστα σε πολύ μεγάλο βαθμό για την Λάρισα. Από ένα σημείο και έπειτα, άλλωστε, ξέρουμε πολύ καλά ότι όταν σε πάρει η κάτω βόλτα, χάνεται η ψυχολογία και όλα πάνε στραβά. Μη ξεχνάμε επίσης και ότι η Λάρισα δεν είχε δίκαιη αντιμετώπιση από τη διαιτησία, σε κρίσιμα παιχνίδια. Η ομάδα δεν ήταν κακή και δεν άξιζε τον υποβιβασμό αλλά συνετέλεσαν πολλά προκειμένου να φθάσει σε αυτό το σημείο εντέλει». Συνταξιούχος πυροσβέστης σήμερα ο 53χρονος Γιάννης Γκαλίτσιος, ευτύχησε και έπαιξε μόνο στην Α’ Εθνική με την Λάρισα, από το 1979, όταν μεταγράφηκε στην ΑΕΛ από το Σαραντάπορο Ελασσόνας, μέχρι το 1993, οπότε και κρέμασε τα ποδοσφαιρικά παπούτσια του σε ηλικία 35 ετών. Η Λάρισα βρέθηκε στην Β’ και στην Γ’ Εθνική (και με ένα γκολ διαφορά, από την Δ’ Εθνική.) από το 1995 μέχρι και το 2004. Μία μαύρη δεκαετία για την ΑΕΛ η οποία πέφτει και πάλι σε μία κατηγορία που δεν ταιριάζει στη δυναμική, την παράδοση και την υποδομή που έχει δημιουργήσει. «Έχουν αλλάξει οι εποχές αλλά όχι σε ότι αφορά τους παίκτες και την αξία τους. Ταλέντα υπάρχουν και σήμερα πάρα πολλά, ωστόσο, πώς να προχωρήσουν και να εξελιχθούν όταν βλέπουμε να επιδεικνύεται τόσο μεγάλη εμπιστοσύνη σε ξένους ποδοσφαιριστές που κατά δεκάδες παίρνουν θέσεις στις ομάδες μας;» εκτιμά ο Γιάννης Γκαλίτσιος. «Τα παιδιά θέλουν βοήθεια και ευκαιρίες ώστε να αξιοποιηθούν. Η Λάρισα μπορεί να βασισθεί σε αυτά αρκεί φυσικά να υπάρχει και η απαιτούμενη υπομονή. Οι ξένοι ποδοσφαιριστές είναι, αναμφίβολα, απαραίτητοι. Μόνο που πρέπει να αποκτώνται μετά από προσεκτική έρευνα ώστε να αποτελούν χρήσιμες και ποιοτικές προσθήκες που θα κάνουν πράγματι τη διαφορά. Δεν είναι δυνατό να γίνονται 30 μεταγραφές και από όλους αυτούς τους ποδοσφαιριστές να αγωνίζονται μόνο 1-2. Νέοι, ντόπιοι, ποδοσφαιριστές με προοπτικές υπάρχουν τόσο στη Λάρισα όσο και σε όλη την Θεσσαλία. Το κυριότερο από όλα είναι ότι έχουν τη δίψα να παίξουν ποδόσφαιρο με τη φανέλα της ΑΕΛ που κέρδισε και πάλι τα παιδιά της περιοχής μετά από την επιστροφή της στη μεγάλη κατηγορία και χάρις στο Κύπελλο το οποίο κατέκτησε. Έχουν τη φιλοδοξία αυτά τα παιδιά να γίνουν ποδοσφαιριστές της ΑΕΛ. Και ο κάμπος πάντα γεννά ταλέντα. Η Λάρισα θα γυρίσει και πάλι εκεί όπου πρέπει και αξίζει να είναι αλλά ελπίζω να έχουμε, όλοι, μάθει από τα λάθη μας γιατί η ΑΕΛ δεν πρέπει να χάνει τον δρόμο και τον προσανατολισμό της και να βρίσκεται έξω από τα σαλόνια του ποδοσφαίρου μας».