Ο Γιώργος Ζαχαρόπουλος, που γεννήθηκε το 1971, θα έχει την ευλογία να συμπληρώσει, στις 13 Δεκεμβρίου, το 40ο χρόνο της ζωής του μέσα στο γήπεδο. Εκεί όπου έχει περάσει τα πιο πολλά χρόνια από την ημέρα που γεννήθηκε.
Εν ενεργεία επαγγελματίας ποδοσφαιριστής ετών 40, πραγματικό παράδειγμα προς μίμηση.
Για τον Ζαχαρόπουλο, η μετακίνηση του στον Απόλλωνα Σμύρνης αποτελεί τη συνέχεια σε μια σπουδαία ποδοσφαιρική σταδιοδρομία, αλλά, όπως και ο ίδιος παραδέχεται μιλώντας στο psapp.gr «από τα 35 μου, λέω, κάθε χρόνο, ότι θα παίξω ακόμα ένα χρόνο και θα σταματήσω, ωστόσο, τα χρόνια περνούν, εγώ βλέπω ότι αντέχω και συνεχίζω να παίζω».
Μάλιστα, ο Ζαχαρόπουλος, που πιθανότατα, θα είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία επαγγελματίας ποδοσφαιριστής στις τρείς εθνικές κατηγορίες στην Ελλάδα, για την περίοδο 2011-2012, παραδέχεται «Εκπλήσσομαι και εγώ με τον εαυτό μου. Και για το γεγονός ότι αντέχω ακόμα. Δε ξαναλέω πόσο θα μείνω στην ενεργό δράση, γιατί αυτοδιαψεύδομαι, αλλά, χωρίς να φταίω αφού δεν μπορώ να φύγω όταν βλέπω ότι αντέχω και καταφέρνω να δικαιώνω εκείνους που με εμπιστεύονται. Προς το παρόν, πρώτος στόχος είναι να ανέβουμε με τον Απόλλωνα στην Β’ Εθνική και μετά θα δούμε τι θα έχει η συνέχεια».
Από το 1986 μέχρι σήμερα, ο Ζαχαρόπουλος έχει αγωνισθεί σε σχεδόν 600 παιχνίδια πρωταθλήματος, όλων των κατηγοριών. Έχει σημειώσει 235 γκολ σε Α’ – Β’ – Γ’ Εθνική. Το ρεκόρ καριέρας είναι τα 24 γκολ που έχει βάλει σε ένα πρωτάθλημα. Πέτυχε μάλιστα 2 φορές να πιάσει αυτόν τον στόχο. Τόσο στο ξεκίνημα του, στον Εθνικό Αστέρα όσο και στον Φωστήρα, τη σεζόν 2008-2009. Αναδείχθηκε μάλιστα πρώτος σκόρερ 4 φορές μέχρι τώρα ενώ έχει κατακτήσει 4 πρωταθλήματα στην Β’ και την Γ’ Εθνική κατηγορία.
Ο Απόλλων Σμύρνης έγινε η 15η ομάδα στην καριέρα του Ζαχαρόπουλου. Ξεκίνησε από τον Ηρακλή Περιστερίου με τον οποίο έπαιξε βασικός στην Α’ κατηγορία της Αθήνας, αν και ήταν μόλις 15.5 ετών. Ακολούθησε η μεταγραφή του στα Μελίσσια και στα 17.5 ήταν παίκτης του Εθνικού. Αγωνίσθηκε ακόμα σε Εθνικό Αστέρα, Παναργειακό, Παναιτωλικό, Καλλιθέα, Χαλκηδόνα, Ατρόμητο Αθηνών, Κέρκυρα, Φωστήρα, Ασπρόπυργο, Βύζαντα Μεγάρων, Θρασύβουλο. Αν και στο ξεκίνημα της καριέρας του ήταν άτυχος καθώς είχε μείνει για 1 χρόνο εκτός δράσης, στον Εθνικό, μετά από ένα κάταγμα στην περόνη, που αντιμετωπίσθηκε με ολιγωρία τότε, από την ομάδα του, ακολούθησαν χρονιές γεμάτες από γκολ και διακρίσεις.
«Δε μου αρέσει να είμαι κομπάρσος και έτσι πάντα πήγαινα σε ομάδες με στόχους» δηλώνει ο Ζαχαρόπουλος στο psapp.gr και προσθέτει «Είναι ευτύχημα ότι είμαι διαρκώς στο προσκήνιο καταφέρνοντας να φανώ χρήσιμος για τις ομάδες που με εμπιστεύονται. Δεν έχω χάσει προετοιμασία, είμαι πάντα στις προπονήσεις, δουλεύω χωρίς να χαλαρώνω ποτέ μέσα στο γήπεδο, κάνω καλή ζωή και έτσι, κρατάω. Το γκολ βέβαια δεν είναι μόνο υπόθεση δυνάμεων αλλά και ένστικτο και ταλέντο».
Βέβαια, στη διάρκεια των 25 ετών που αγωνίζεται ο Ζαχαρόπουλος, σταδιακά, περιορίζεται η παραγωγική διαδικασία για την ανάδειξη νέων Ελλήνων ποδοσφαιριστών. Το φαινόμενο ανησυχεί τον Ζαχαρόπουλο που, πάντως, δε χάνει την αισιοδοξία του «Πρώτα από όλα, να σας πω ότι έχει πλάκα το γεγονός ότι βρίσκομαι μέσα στο γήπεδο με συμπαίκτες που θα μπορούσαν να είναι γιοί μου. Το διασκεδάζουμε με τους μικρούς, γελάμε, είναι όμορφο αυτό που συμβαίνει. Ταλέντα υπάρχουν, ωστόσο, δεν είναι σωστή η νοοτροπία μας. Λείπει ο καθαρός στόχος. Δεν γίνεται σωστή δουλειά αν και δε λείπουν πια τα γήπεδα. Πρέπει να βγαίνουν από τις Ακαδημίες, ειδικά των μεγάλων ομάδων, παιδιά που θα παίξουν. Το αποτέλεσμα που βλέπω δε με ικανοποιεί, αντίθετα μάλιστα με στεναχωρεί. Οι συνθήκες υπάρχουν, αλλά, απαιτείται να διαφοροποιηθούν οι δομές στη δουλειά που γίνεται και να συνδεθεί καλύτερα η παραγωγή με το αποτέλεσμα ώστε να μπουν στο ποδόσφαιρο μας καλοί νέοι Έλληνες παίκτες. Υπάρχει το υλικό, χρειάζεται ωστόσο η σωστή εκπαίδευση του αλλά και η απαραίτητη εμπιστοσύνη στα παιδιά που πράγματι αξίζουν».
