Νεαροί ποδοσφαιριστές πηγαίνουν στην Πορτογαλία, με την υπόσχεση ότι θα παίξουν επαγγελματικό ποδόσφαιρο, αλλά, στο τέλος τους εγκαταλείπουν οι μάνατζερ όπως κι οι ίδιοι οι σύλλογοι που αρχικώς τους εμπιστεύθηκαν.
Συνειδητοποιούν ότι μένουν μόνοι τους, δίχως χρήματα και χωρίς τρόπο επιστροφής στο σπίτι. Αυτές είναι ιστορίες απελπισίας που αυξάνονται καθημερινά και γίνονται συνηθισμένη κατάσταση στο ποδόσφαιρο της Πορτογαλίας, όπως αναφέρεται σε έκθεση του Συνδέσμου Ποδοσφαιριστών της Πορτογαλίας SJPF.
Πρόσφατη έρευνα απο την υπηρεσία Μετανάστευσης στην Κεντρική περιοχή της Πορτογαλίας, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι 157 ποδοσφαιριστές απο άλλες χώρες ήταν παράνομα στη χώρα.
Μάλιστα, απο αυτούς τους ποδοσφαιριστές οι 105 είναι Αφρικανοί που ενημερώθηκαν ότι θα έπρεπε να εγκαταλείψουν τη χώρα.
Τρείς ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές συνελήφθησαν επειδή αρνήθηκαν να αποχωρήσουν απο την Πορτογαλία.
Οι αρχές της Πορτογαλίας ερεύνησαν 60 συλλόγους της χώρας και για 25 απο αυτούς σχηματίσθηκε δικογραφία σε βάρος τους, με κατηγορίες για εκμετάλλευση ποδοσφαιριστών τους οποίους άφησαν μόνους, στην τύχη τους. Αυτοί οι 25 σύλλογοι τιμωρήθηκαν με πρόστιμα απο 50 έως και 250 χιλιάδες ευρώ.
Ο Πρόεδρος του Συνδέσμου των Πορτογάλων Ποδοσφαιριστών Χοακίμ Εβανγκελίστα, είπε ότι το ανθρώπινο trafficking στο ποδόσφαιρο είναι μία πραγματικότητα, με οργανωμένα δίκτυα να λειτουργούν σε αυτόν τον τομέα.
” Φέρνουν νέους ανθρώπους στη χώρα και τους βάζουν σε συλλόγους που δέχονται να συνεργασθούν με αυτούς τους ατζέντηδες που νοικιάζουν ελπίδες. Αν οι ποδοσφαιριστές πετύχουν, τότε θα γίνουν συμφωνίες με κέρδη για τους μάνατζερ που μεσολαβούν. Αν δεν τα καταφέρουν να ξεχωρίσουν, τότε ενημερώνονται ότι πρέπει να επιστρέψουν στο σπίτι, αλλά, πληρώνοντας τα έξοδα για τα εισιτήρια τους, καθώς, τους εγκαταλείπουν όλοι.”
Ορισμένοι ποδοσφαιριστές προσπαθούν να μείνουν στην Πορτογαλία, έστω κι αν έχουν απορριφθεί απο τις ομάδες τους, αλλά, οι περισσότεροι δεν έχουν κάλυψη απο πουθενά.
Υπόθεση Ράμπο
Οπως συνέβη με τον 18χρονο Βραζιλιάνο Αλεξάντρε Ράμπο που ήλπιζε ότι θα μπορούσε να γίνει ποδοσφαιρικός αστέρας, όμως, το όνειρο έσβησε άδοξα για εκείνον, μετά την αποχώρηση του απο την ομάδα Νέων της Παρανά Κλαμπ.
“Ο μάνατζερ μου Σίλβιο Ντονιζέτε, έφθασε σε μία συμφωνία με άλλον μάνατζερ, τον Εντερ Λούκας Ζεμ. Αυτός ο άνθρωπος μας είπε ότι είχε επαφές με την Πόρτο κι είχε φθάσει σε συμφωνία ώστε να παίξω για τη συγκεκριμένη ομάδα, στο επίπεδο των Νέων.”
Ούτε ο ποδοσφαιριστής, μα ούτε κι ο εκπρόσωπος του αμφέβαλλαν για την πρόταση, επειδή αυτός ο μάνατζερ που τους την ανέφερε, είχε κι άλλους παίκτες στην Πορτογαλία και μάλιστα ορισμενοι απο αυτούς ήταν συμπαίκτες με τον Ράμπο στην Παρανά.
Ο Ράμπο προσγειώθηκε στη Λισαβόνα στις 7 Δεκεμβρίου 2014, αλλά, ποτέ δεν πήγε στην Πόρτο. Και ποτέ δε μίλησε με κάποιον υπεύθυνο απο τον σύλλογο. Είχε μοίρα διαφορετική απο εκείνη που υπολόγιζε: ” Πρώτα με πήγαν στην Αλκανενένσε και μου είπαν ότι θα έπρεπε να προπονηθώ μαζί τους ώστε να είμαι σε καλή κατάσταση. Μία εβδομάδα αργότερα, ένας απο τους εργαζόμενους που απασχολούσε ο Εντερ με άφησε σε ένα ξενοδοχείο στη Λισαβόνα και μου είπε να προπονηθώ με την Σακαβανένσε. Μου υποσχέθηκε ότι κι αυτό θα ήταν κάτι, μόνο, προσωρινό, ώστε να μη χάσω την καλή φυσική κατάσταση μου, έως ότου πάω στην Πόρτο.”
Μερικές ημέρες αργότερα, ο Ράμπο δέχθηκε τηλεφώνημα απο τον Εντερ που του είπε ότι εντέλει δεν υπήρχε συμφωνία με την Πόρτο και έτσι θα έπρεπε να γυρίσει στο σπίτι του.
” Μου είπε ότι θα πλήρωνε τον λογαριασμό στο ξενοδοχείο και ότι θα τακτοποιούσε το εισιτήριο του αεροπλάνου, αλλά, δεν έγινε τίποτα απο αυτά. Κι όσο οι ημέρες περνούσαν, τόσο περισσότερο μεγάλωνε ο λογαριασμός του ξενοδοχείου, με συνέπεια να δέχομαι πιέσεις καθημερινά απο τη διεύθυνση του. Οσο κι αν προσπάθησα να έλθω σε επαφή με τον Εντερ, δεν μπόρεσα να τα καταφέρω. Σταμάτησε να απαντά στα τηλεφωνήματα μου. Ετσι, έμεινα μόνος, δίχως να ξέρω κανέναν.Φοβήθηκα ότι αν έλεγα τι συνέβαινε θα με χτυπούσαν, αλλά, έπρεπε να αναφέρω την περίπτωση. Δεν μπορούσε αυτό να κρατήσει κι άλλο. Αν ο Εντερ δεν πλήρωνε, έπρεπε να βρώ άλλον τρόπο ώστε να γυρίσω στο σπίτι. Και δεν ήξερα τι να κάνω…”.
Απελπισμένος πλέον, ο Ράμπο ήλθε σε επαφή με τον μάνατζερ του στην Βραζιλία, ο οποίος τελικώς μίλησε με τον Εντερ που έδωσε διαβεβαιώσεις ότι θα ρύθμιζε τα πάντα.
Τι έγινε στο τέλος ;
Μετά απο 2 μήνες αναμονής στο ξενοδοχείο, όπου έμεινε και έτρωγε μόνο χάρη στην καλή θέληση και φιλεσπλαχνία του διευθυντή του, ο Ράμπο γύρισε στην Βραζιλία. Σε αυτό το διάστημα, ήταν μόνος κι απένταρος…
Η περιπέτεια του Ανισέτ
Οι κύριοι στόχοι του ποδοσφαιρικού κυκλώματος trafficking είναι παίκτες απο τη Λατινική Αμερική και την Αφρική.
Ορισμένοι απο αυτούς τους ποδοσφαιριστές, βοηθήθηκαν απο τον Σύνδεσμο Ποδοσφαιριστών της Πορτογαλίας ώστε να επιστρέψουν στις πατρίδες τους.
” Πάντα κάνουμε ότι μπορούμε ώστε να τους βοηθήσουμε, γιατί θέλουμε κι απο τους Εθνικούς Συνδέσμους σε άλλες χώρες να κάνουν το ίδιο με Πορτογάλους ποδοσφαιριστές όταν εκείνοι βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση” επισημαίνει ο Εβανγκελίστα, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ποδοσφαιριστών της Πορτογαλίας, ο οποίος βεβαιώνει ότι είναι ολοένα περισσότεροι οι ποδοσφαιριστες που εγκαταλείπονται σε άλλες χώρες, έστω κι αν πολλοί απο αυτούς προτιμούν μνα σιωπούν.
” Μπορούμε να δράσουμε μόνο αν έχουμε καταγγελία, αλλά, αυτό σπάνια συμβαίνει γιατί οι ποδοσφαιριστές φοβούνται να μας πούν τις ιστορίες τους. Κι αυτό συμβαίνει γιατί δέχονται απειλές απο μάνατζερ όπως κι απο ομάδες, που τους λένε ότι δε θα τους αφήσουν να παίξουν πουθενά αλλού, αν ανοίξουν το στόμα τους. Κι εκείνοι δε μιλούν γιατί δε θέλουν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, όπου ζούν μέσα στη φτώχεια, έχοντας αποτύχει στην Ευρώπη. Κρατούν κλειστό το στόμα, έως ότου απελπίζονται.”
Αυτό συνέβη με τον 23χρονο Τόζαν Ανισέτ απο την Ακτή Ελεφαντοστού, ο οποίος έφθασε στο σημείο να…κλειδώσει τον εαυτό του στον ξενώνα του προπονητηρίου της Μάφρα, ομάδας της δεύτερης κατηγορίας της Πορτογαλίας, επειδή δεν ήθελε να γυρίσει στην πατρίδα του, δίχως χρήματα στην τσέπη.
Στη διάρκεια της περιόδου 2013-2014, ένας μάνατζερ πήρε τον Ανισέτ απο το Πράσινο Ακρωτήρι στην Πορτογαλία, με την υπόσχεση ότι θα δοκιμαζόταν στην Ρίο Αβε.
Τίποτα δεν είχε κανονισθεί όμως με την Ρίο Αβε κι ο Ανισέτ βρέθηκε να παίζει με την Μάφρα, με την οποία μάλιστα τραυματίσθηκε. Ακολούθησε η επιστροφή του στην Ακτή Ελεφαντοστού, αλλά, σύντομα γύρισε ξανά στην Πορτογαλία, επειδή ήθελε να δοκιμάσει την τύχη του και σε άλλη ομάδα.
Δοκιμάσθηκε στην Φατίμα, που ήθελε να τον κρατήσει και για αυτό φρόντισε ώστε να του εξασφαλίσει άδεια παραμονής.
” Είναι ένας πολύ ταλαντούχος παίκτης και θέλαμε πάρα πολύ να υπογράψουμε συμβόλαιο μαζί του, αλλά, είχε ψυχολογικά προβλήματα κι έτσι τον αφήσαμε να φύγει”, λέει ο Πρόεδρος της Φατίμα, ο πάτερ Αντόνιο Περέιρα.
” Ηταν ενοχλημένος γιατί δεν μπορούσε να παίξει εξαιτίας του τραυματισμού του κι έγινε βίαιος. Μάλιστα, έφθασε στο σημείο να χτυπήσει συμπαίκτη του. Ετσι, τον πήγαμε μέχρι το αεροδρόμιο, με εισιτήριο στο χέρι, αλλά, εκείνος δεν επιβιβάσθηκε στο αεροπλάνο.”
Ο Ανισέτ γύρισε στη Μάφρα, ζητώντας απο τον πρόεδρο και τον αθλητικό διευθυντή να τον βοηθήσουν ώστε να αποθεραπευθεί, όμως, εκείνοι αρνήθηκαν. Στη συνέχεια, αντιδρώντας, ο Ανισέτ κλειδώθηκε σε ένα δωμάτιο των εγκαταστάσεων του συλλόγου και χρειάσθηκε να πάει η Αστυνομία για να τον βγάλει έξω απο αυτό.
Για την επιστροφή του στην Ακτή Ελεφαντοστού, φρόντισε ο Σύνδεσμος Ποδοσφαιριστών της Πορτογαλίας που του αγόρασε εισιτήριο επιστροφής.
Τους πέταξαν στο δρόμο
Στις 12 Νοεμβρίου 2014, η Ολγα Παλμέλα, ιδιοκτήτρια του ξενοδοχείου Μπλέ Ακτή στο Σετουμπάλ, μοιράσθηκε στο φέισμπουκ, το δράμα που ζούσε με μερικούς Αφρικανούς ποδοσφαιριστές οι οποίοι κατοικούσαν σε δωμάτια του ξενοδοχείου.
” Συχνά, οι μάνατζερ εγκαταλείπουν νεαρούς ποδοσφαιριστές στο ξενοδοχείο, όταν δεν βρίσκουν ομάδες για αυτούς. Είναι θλιβερό αυτό που συμβαίνει και δυστυχώς οι αρχές δεν ασχολούνται.”
Η Παλμέλα θυμάται την περίπτωση δύο ποδοσφαιριστών απο την Γκάνα, για τους οποίους ο μάνατζερ τους, τις είχε πεί να τους πετάξει στο δρόμο, επειδή δεν τους χρειαζόταν.
Ακολούθησε διαμαρτυρία της Παλμέλα στην Πορτογαλική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου και στην ΟΥΕΦΑ, αλλά, δεν πήρε απάντηση.
Tα δύο παιδιά έφθασαν εκεί μέσω του Πορτογάλου μάνατζερ Ζοάο Γκονσάλβες, ο οποίος θέλησε να βοηθήσει τον Γκανέζο μάνατζερ Θεόφιλο Ντέλα Γκόκα, που ήθελε να βρεί ομάδα για τους παίκτες που ήδη είχαν ενημερωθεί να αποχωρήσουν απο τον σύλλογο της Δανίας για τον οποίο αγωνίζονταν.
Οπως λέει ο Γκονσάλβες, όταν έφθασαν οι δύο παίκτες στην Πορτογαλία ήταν σε άθλια κατάσταση:
” Εμειναν στο ξενοδοχείο της Ολγας και προσπάθησα να κανονίσω ώστε να προπονηθούν με ομάδες, αλλά, ήδη υπέφεραν απο εξάντληση κι ασιτία. Εδειχναν ότι ήταν για καιρό στο δρόμο, πεινασμένοι. Ο Γκανέζος μάνατζερ τους, ποτέ δεν έστειλε χρήματα για το ξενοδοχείο και για τα εισιτήρια επιστροφής με το αεροπλάνο. Ετσι, υποχρεώθηκα να πληρώσω εγώ τα έξοδα. Τα παιδιά ήταν τόσο αδύναμα ώστε δεν μπορούσαν ούτε καν να αγωνισθούν σε ομάδα της πέμπτης κατηγορίας.”
