Ouaddou: «Με αντιμετώπισαν σαν σκλάβο…»

Ο Μαροκινός διεθνής ποδοσφαιριστής Αbdeslam Ouaddou, ο οποίος αγωνίσθηκε στο παρελθόν και στον Ολυμπιακό, είναι εξοργισμένος, Γιατί; Θεωρεί ότι τον αντιμετώπισαν ως σκλάβο, στο Κατάρ όπου πήγε για να παίξει. Έτσι, τουλάχιστον, καταγγέλλει.
Μιλά γρήγορα, χωρίς καν να παίρνει ανάσα στο τέλος των μεγάλων προτάσεων του, καθώς, θεωρεί ότι έθιξαν την αξιοπρέπεια του.
«Στο Κατάρ νομίζουν ότι μπορούν να απαλλαγούν από οτιδήποτε, γιατί έχουν την εντύπωση ότι με τα χρήματα, υπάρχει η δυνατότητα να αγοράσουν τα πάντα. Κτίρια, μετοχές, ωραία αμάξια, ακόμα κι ανθρώπους… Για αυτούς, δεν ήμουν τίποτα άλλο από ένας σκλάβος…».
Ένας σκλάβος. Αυτή η λέξη έρχεται ξανά και ξανά στο προσκήνιο, στο στόμα του ποδοσφαιριστή… Μία προσπάθεια για κάθαρση ή μία ευχή για επίδειξη δύναμης.
Αυτός ο άνθρωπος προσπαθεί να σηκωθεί και πάλι όρθιος ενώ ως ποδοσφαιριστής, αν και δε ξεχνά τίποτα, κοιτά μπροστά για νέες περιπέτειες. «Κανένας, ούτε καν αυτοί, δεν μπορεί να κλέψει τη ζωή μου…».
Ουσιαστικά, βέβαια, είχε χαθεί από το προσκήνιο ο Abdeslam Ouaddou, ο ποδοσφαιριστής ο οποίος ως μέλος της γαλλικής Valenciennes το 2008, ήταν θύμα ρατσιστικής συμπεριφοράς, αυτής που ορισμένες φορές παρατηρείται και στα γήπεδα και μολύνει τις, υποτιθέμενα μοντέρνες, κοινωνίες.
«Αναγκάσθηκα να φύγω στην ποδοσφαιρική εξορία, αφήνοντας το γαλλικό πρωτάθλημα για την άμμο του Κατάρ. Αλλά, όταν λέω την ιστορία μου, μερικές φορές, αισθάνομαι ότι αντιμετωπίζομαι με ειρωνεία… Ακόμα χειρότερα, μάλιστα, άκουσα κάποιον να μου λέει ότι “δεν υπάρχει τίποτε άλλο στη ζωή εκτός από τα χρήματα…” Ασφαλώς, έχουν την αξία τους τα χρήματα και γιατί όχι άλλωστε. Συχνά, θυμάμαι τον εαυτό μου να γελά, όταν άκουγα έναν παίκτη να μιλά με μεγάλα λόγια για την επόμενη ημέρα, μετά από την αναχώρηση του από την πατρίδα του, για άλλη χώρα. Κανείς δε λέει ότι φεύγει από το δικό του περιβάλλον, προκειμένου να κερδίσει πιο πολλά χρήματα, ως επαγγελματίας. Προσωπικά, δεν ντρέπομαι να πω ότι τα χρήματα, πάντα, αποτελούσαν κίνητρο για εμένα. Αλλά, δεν είναι το μόνο. Κι αυτό είναι ξεκάθαρο… Στην καριέρα μου κέρδισα χρήματα, δεν ήμουν στο δρόμο…
Ουσιαστικά, αναγκάσθηκα να πάω στο Κατάρ. Μετά από την αποχώρηση μου από την Νανσύ το 2010, έπειτα από 12 χρόνια στη μεγαλύτερη κατηγορία του ποδοσφαίρου, την πρώτη, έχοντας παίξει στην Εθνική ομάδα του Μαρόκου, πράγματι, δεν είχα τις προτάσεις που θα περίμενα, αν και πίστευα ότι είχα πολλά να δώσω στον αγωνιστικό χώρο. Μόλις μου έγινε η πρόταση από την ομάδα Lekhwiya Sports Club, μέτρησα πιο πολύ από κάθε τι άλλο, ότι στον πάγκο της ήταν ο προπονητής Djamel Belmadi, άλλοτε συμπαίκτης μου στην  Valenciennes. Στην ομάδα ήταν και άλλοι γαλλόφωνοι, όπως οι Ιβοριανοί διεθνείς Aruna Dindane και Bakari Koné.
Μιλήσαμε, φυσικά, για χρήματα, όπως σε κάθε μεταγραφή μου. Επαγγελματίας είμαι, εξάλλου. Πληρώνομαι για να παίζω. Από την ομάδα, δεν μπορούν να έχουν παράπονα από εμένα, επειδή, ανταποκριθήκαμε στους στόχους μας. Η Lekhwiya στόχευε σε μία θέση στην πρώτη τετράδα και στο τέλος βγήκαμε πρώτοι».
Όπως θυμάται ο αρχηγός της πρωταθλήτριας Κατάρ του 2011, όλα ήταν ειδυλλιακά και όμορφα, τότε.
«Επιφανειακά, όλα ήταν καλά, πετάγαμε στα σύννεφα. Αν και υπήρχαν ζητήματα για να ασχοληθούμε, όπως αυτό με τον προπονητή μας, καθώς, στο Κατάρ, η ενδεκάδα δεν γίνεται από τον προπονητή, αυτόν καν δεν τον ρωτούν… Το αφεντικό της ομάδας, έχει και την Paris Saint-Germain και ήταν ευτυχισμένος με την επιτυχία, τον πρώτο τίτλο στην ιστορία του συλλόγου του Κατάρ. Γύρισα στην πατρίδα μου για διακοπές, αλλά, ξαφνικά έμαθα ότι τα συμβόλαια δεν έχουν αξία στο Κατάρ. Αν δε σε θέλουν, από τη μία ημέρα στην άλλη, όλα αλλάζουν. Όποιος κι αν είσαι, σε βλέπουν σαν κορόιδο ή σαν σκουπίδι».
Στα μισά μιας προπόνησης, είπαν στον άλλοτε παίκτη της Φούλαμ ότι δεν τον χρειάζονται άλλο κι ότι θα έπρεπε να φύγει. Εκείνος, θεώρησε ότι τον κορόιδευαν, ότι του έκαναν αστείο. Θέλησε να συζητήσει μαζί τους, μα εκείνοι του είπαν ότι “αυτές είναι οι εντολές του Πρίγκιπα”.
Πρόσθεσαν μάλιστα ότι “οι εντολές του Πρίγκιπα δεν μπαίνουν σε συζήτηση”. Ο Πρίγκιπας Sheikh Tamim ben Hamad Al Thani, είπε στον Abdeslam ότι δεν τον εγκαταλείπει και προσφέρθηκε να του εξασφαλίσει συνεργασία με άλλη ομάδα στη χώρα, την Qatar SC, με επιπλέον ένα χρόνο συμβολαίου.
Ο παίκτης, τόνισε ότι θα ήθελε να μείνει στην ομάδα όπου ήταν αρχηγός και με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα, αλλά, ένιωθε ότι έπεφτε πάνω σε έναν τοίχο.
Ο Ouaddou παραδέχεται ότι άλλαξε ομάδα, παρά τη θέληση του, δίχως μάλιστα να υπογράψει άλλο συμβόλαιο ή να λύσει εκείνο που ήδη είχε, καθώς, μετακινήθηκε με ένα… μαγικό τρόπο.
Η Qatar SC τερμάτισε στην όγδοη θέση στο πρωτάθλημα ενώ η Lekhwiya κατέκτησε τον δεύτερο συνεχόμενο τίτλο της. Χωρίς, πλέον, τον Abdeslam… Η ιστορία επαναλήφθηκε. Μετά από τις διακοπές του στην Γαλλία, ο παίκτης γύρισε στο Κατάρ κι εκεί, την πρώτη ημέρα της προετοιμασίας, του είπαν “Έχεις συμβόλαιο έως τον Ιούλιο του 2013, αλλά, πρέπει να φύγεις τώρα. Θα πάρεις μία μικρή αποζημίωση και θα αποχωρήσεις άμεσα. Αυτό είναι τελεσίδικο”. Ο Abdeslam αρνήθηκε, αλλά, μπήκε σε περιπέτειες.
Αρχικά, τον έβγαλαν από τη λίστα με τους παίκτες οι οποίοι είχαν δικαίωμα συμμετοχής στο πρωτάθλημα και στη συνέχεια το όνομα του εξαφανίσθηκε από κάθε δραστηριότητα της ομάδας του ενώ στις προπονήσεις τον έβαζαν με τους αναπληρωματικούς.
«Υπάκουα σε όλα, αν και προσπαθούσαν να με απομονώσουν, να με αποθαρρύνουν. Στη συνέχεια, με έβαζαν να προπονούμαι μόνος μου, με 40 και 50 βαθμούς θερμοκρασία… Δύο φορές την ημέρα… Ήθελαν να σπάσω και να τα παρατήσω… Τις ίδιες μεθόδους είχαν ακολουθήσει και σε άλλες ομάδες. Απάνθρωπες, βάρβαρες… Μου έλεγαν ότι το μαρτύριο μου θα τελείωνε, αν δεχόμουν να φύγω από την ομάδα. Μετά, σταμάτησαν να με πληρώνουν. Τον Ιούλιο του 2012, κατέφυγα στην FIFA».
Σύμφωνα με τον κανονισμό, μετά από 90 ημέρες χωρίς πληρωμή, ένας παίκτης είναι ελεύθερος να σπάσει το συμβόλαιο του.
Η FIFA διαβίβασε την υπόθεση στην Ομοσπονδία, n οποία στη συνέχεια ενημέρωσε την ομάδα.
«Για να παίξεις ποδόσφαιρο στο Qatar, πρέπει να έχεις ντόπιο μάνατζερ… Ο μάνατζερ μου ήταν μέλος της Lekhwiya. Κι αυτό το άτομο, μου είπε ότι αν ήθελα να πάρω άδεια για να φύγω από τη χώρα, θα έπρεπε να αποσύρω την καταγγελία μου στην FIFA! Τους είπα ότι ήμουν έτοιμος να προσφύγω στην Επιτροπή Ανθρώπινων Δικαιωμάτων και τότε άλλαξε ο τόνος τους…
Αμέσως, μου έδωσαν την βίζα μου και τον Νοέμβριο έφυγα από το Κατάρ. Μου είπαν όμως, ότι έχουν επιρροή στην FIFA και ότι θα πρέπει να περιμένω 4 με 5 χρόνια για να πάρω τα χρήματα μου… Πολλοί παίκτες έχουν τα ίδια προβλήματα με εμένα. Δεν μπορώ να συγχωρέσω όλους εκείνους, οι οποίοι δε με σεβάσθηκαν. Γνωρίζω ότι έχουν δύναμη, αλλά, θα πληρώσουν το τίμημα για τη συμπεριφορά τους απέναντι μου. Ήθελαν να με λυγίσουν, όμως, δε το κατάφεραν. Θα φθάσω μέχρι το τέλος. Κανείς, δεν πρόκειται να κλέψει τη ζωή μου».

Ouaddou: ‘For the Qataris, I was a slave!’