Ο ποδοσφαιριστής από το Μαυροβούνιο, Nikola Nikezic, είπε ότι τον απείλησαν με όπλο και τον χτύπησαν καθώς αρνήθηκε να υπογράψει τη λύση του συμβολαίου του, με τη ρωσική ομάδα Kuban Krasnodar.
Η υπόθεση του Nikezic μπορεί να θεωρείται ότι αποτελεί υπερβολικά ακραίο παράδειγμα, αλλά, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών FIFPro τονίζει ότι ουσιαστικά αντιπροσωπεύει την ζωή ενός μέσου ποδοσφαιριστή καθώς η εικόνα του δεν έχει σχέση με εκείνη που έχουν δημιουργήσει τα ΜΜΕ για τα λίγα αστέρια με τα γρήγορα αυτοκίνητα και υπερβολικά ακριβούς γάμους.
Η συντριπτική πλειονότητα τους είναι εργαζόμενοι που μεταναστεύουν και πέφτουν θύματα αδίστακτων μάνατζερ και ομάδων, καθώς αγωνιούν καθημερινά για την επιβίωση τους. Επίσης, αντιμετωπίζουν τη δυσκολία να ξεκινήσουν από την αρχή μία νέα σταδιοδρομία, όταν περνούν τα 30.
Σε συνέντευξη που παραχώρησε ο Γενικός Γραμματέας της FIFPro, Theo van Seggelen, τόνισε «Ενενήντα πέντε τοις εκατό των μελών μας, που φθάνουν τα 60.000, είναι εργαζόμενοι, έχουν οικογένεια με παιδιά, με δανειακές υποχρεώσεις, μικρά σπίτια και μικρά αμάξια. Η διαφορά μεταξύ των αστέρων και των μεσαίων είναι ότι οι αστέρες έχουν τρία αυτοκίνητα στα γκαράζ τους και οι λιγότεροι γνωστοί ποδήλατα – αλλά όλοι τους παίζουν στο ίδιο παιχνίδι». Ο Van Seggelen είπε ότι είναι λάθος να νομίζουν ότι οι παίκτες προπονούνται μία φορά την ημέρα και το υπόλοιπο της ημέρας τους το ξοδεύουν σε ηλεκτρονικά παιχνίδια.
«Αυτή δεν είναι η πραγματικότητα. Τώρα, πλέον, πρέπει να ακολουθούν και ατομικό προπονητικό πρόγραμμα, πρέπει να κάνουν συχνά εξετάσεις…και σκεφτείτε και την διαδικασία ελέγχου ντόπινγκ, έχουν κοινωνικό ρόλο, επισκέπτονται συχνά νοσοκομεία, γηροκομεία, έχουν πολλές υποχρεώσεις απέναντι στην κοινωνία, ταξιδεύουν συχνά, είναι εργασία πλήρους απασχόλησης».
«Είναι δύσκολο να συνδυάσεις τη σταδιοδρομία σου με άλλη δουλειά ή σπουδές. Στο τέλος της σταδιοδρομίας, ο παίκτης μετά από δύο χρόνια κατανοεί ότι τώρα πλέον πρέπει να βρει άλλη εργασία».
Η πλειονότητα τους πρέπει να ξεκινήσει και πάλι από την αρχή. Και γιατί να προσλάβει ο εργοδότης έναν ποδοσφαιριστή σε μεγαλύτερη ηλικία όταν μπορεί να προσλάβει έναν εικοσάχρονο που μόλις έχει τελειώσει τις σπουδές του; Μετά την ίδρυση της FIFPro το 1965, η επιρροή της ολοένα και μεγάλωνε, ειδικά μετά την απόφαση-ορόσημο Bosman, όπου το Ευρωπαϊκό δικαστήριο αποφάσισε και έδωσε την ελευθερία σε όλους τους αθλητές της ΕΕ να μετακινούνται ελεύθερα και να παρέχουν τις υπηρεσίες τους σε εργοδότη της επιλογής τους.
Από τότε, έχουν πραγματοποιηθεί απεργίες σε Αργεντινή, Χιλή, Ισπανία και Ιταλία. Την προηγούμενη εβδομάδα η κορυφαία ομάδα του Περού, Universitario, έχασε το παιχνίδι της διότι της απαγορεύθηκε η συμμετοχή αφού δεν είχε πληρώσει τους ποδοσφαιριστές της στην ώρα τους, όπως επιβάλλεται από την ΣΣΕ του Συνδέσμου ποδοσφαιριστών του Περού με τις ομάδες.
Ο Van Seggelen τόνισε ότι «όλα τα μέλη της FIFPro, από τα μεγάλα ονόματα έως τους λιγότερο γνωστούς από τις χαμηλότερες κατηγορίες, αντιμετωπίζονται ως ίσοι από τον Σύνδεσμο τους, ακόμα και όταν υπάρχουν μεταξύ τους μισθολογικές διαφορές. Η FIFPro μπορεί να ενασχοληθεί με θέματα μεγάλων αστέρων όπως είναι θέματα εφαρμογής κανονισμών ντόπινγκ αλλά και η αύξηση του αριθμού των παιχνιδιών τους με τις ομάδες τους και τις Εθνικές ομάδες».
Με το 50% των κορυφαίων ομάδων να χάνουν χρήματα, ο Van Seggelen θεωρεί ότι οι ομάδες χρειάζονται να αλλάξουν τον τρόπο λειτουργίας τους.
«Γνωρίζουμε ότι οι ομάδες χάνουν έσοδα και περισσότερα χρήματα από άλλες φορές και δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την απόφαση Bosman, αλλά, με το γεγονός ότι συνεχίζουν να κρατούν εν ζωή το τωρινό μεταγραφικό σύστημα. Στην πραγματικότητα, λιγότερο από 1% των ομάδων, προσαρμόζουν τα έσοδα τους με βάση το ισχύον μεταγραφικό σύστημα. Είναι ρώσικη ρουλέτα».
«Το μόνο θετικό της οικονομικής κρίσης είναι ότι τα προβλήματα που υπήρχαν στο ποδόσφαιρο είναι πλέον ορατά. Έως τώρα τα κάλυπταν και κανένας δεν ήθελε να αποκαλύψει τίποτε».
