Οι ομάδες έχουν προστατευτεί και με το παραπάνω. Αυτό είναι το συμπέρασμα
του δικηγόρου της FIFPro, Wil van Megen, μετά από μελέτη της παρούσας
κατάστασης αναφορικά με τη σταθερότητα των συμβολαίων. Σύμφωνα με αυτόν, οι
ποδοσφαιριστές είναι εκείνοι που χρειάζονται περισσότερη προστασία.
Κατά την διάρκεια της συνάντησης του Κοινωνικού διαλόγου στις Βρυξέλες,
Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου, ο Van Megen έκανε μία παρουσίαση για την συμβατική
σταθερότητα αφού οι κοινωνικοί εταίροι οι ECA και EPFL είχαν βάλει αυτό το
θέμα στην ημερήσια διάταξη. O δικηγόρος της FIFPro κατά την παρουσίασή του
ξεκαθάρισε πως είναι της γνώμης ότι οι ομάδες απολαμβάνουν υπερβολική
προστασία σε σχέση με τους ποδοσφαιριστές.
Ο Van Megen τόνισε το γεγονός ότι το Ευρωπαικό Δίκαιο καθορίζει ότι το
συμβόλαιο μεταξύ ομάδας και παίκτη είναι σύμβαση εργασίας. Οι κανονισμοί της
FIFA ακολουθούν το Κοινοτικό δίκαιο, αλλά η FIFA σε σύσκεψή της με την
Ευρωπαϊκή Επιτροπή, πρόσθεσε νέες διατάξεις που έχουν σχέση με την ιδιαίτερη
μορφή του ποδοσφαιρικού συμβολαίου, δηλαδή μία περίοδο σύμβασης σταθερότητας
των τριών ετών, με αθλητικές κυρώσεις, και μεταγραφικά παράθυρα και την
απαγόρευση διαπραγμάτευσης με άλλη ομάδα έως έξι μήνες πρίν την λήξη του
συμβολαίου.
Κάποιες διατάξεις εφαρμόζονται διαφορετικά, όπως είχε συζητηθεί κατά την
εποχή της ενεργοποίησης των διατάξεων, με την εφαρμογή νέας προστατευόμενης
περιόδου σε περίπτωση παράτασης συμβολαίου. «Γιατί μετά από τρία χρόνια
συμβατικής σταθερότητας θα πρέπει μία νέα περίοδος να ξεκινά εφόσον τα τρία
έτη έχουν ήδη διανυθεί;» ρωτά ο Van Megen. «Δεν υπάρχει καμμία συμφωνία για
τέτοιου είδους περιπτώσεις.»
Σύμφωνα με τον Van Megen, η FIFA σε πολλές περιπτώσεις έχει τιμωρήσει τους
ποδοσφαιριστές με βαριές ποινές και πρόστιμα διότι έχουν λύσει μονομερώς την
σύμβασή τους κατά την διάρκεια της προστατευόμενης περιόδου.
Από την άλλη μεριά υπάρχουν αναρίθμητες ομάδες που δεν τηρούν τα συμβόλαια.
Η πλειονότητα αυτών που δικάζονται από την FIFA DRC αφορά ομάδες που δεν
έχουν πληρώσει τους παίκτες. Εν τούτοις είναι σπάνιο το φαινόμενο να
επιβάλλονται αθλητικές κυρώσεις στις ομάδες, ειδικά στο θέμα μη σεβασμού της
προστατευόμενης περιόδου.
Ποδοσφαιριστές που λύνουν την σύμβασή τους σύμφωνα με το άρθρο 17 των
κανονισμών μεταγραφών της FIFA, πρέπει σύμφωνα με αυτούς και το Κοινοτικό
δίκαιο να πληρώνουν αποζημίωση βάσει αντικειμενικών κριτηρίων. Αυτό ήδη
επιβεβαιώθηκε με την νομολογία Webster. Αλλά, στην περίπτωση Matuzalem και
Essam El-Hadary όταν έγινε έφεση το CAS επινόησε νέο κριτήριο: την τιμή
αγοράς ή την αξία αντικατάστασης, μία απόλυτα υποκειμενική ιδέα, που δεν
έχει καμμία σχέση με το άρθρο 17.
«Είναι αξιοσημείωτο ότι έως τώρα δεν έχει βγεί απόφαση απο τα αρμόδια όργανα
για να αποζημιωθεί ένας ποδοσφαιριστής περισσότερο από την υπολειπόμενη
αξία του συμβολαίου του. Αυτό καταδεικνύει ότι οι ποδοσφαιριστές
αντιμετωπίζονται διαφορετικά από τις ομάδες.»
Τέλος ο Van Megen αναφέρει: «Οι ομάδες ήδη απολαμβάνουν προστασία με το
παραπάνω σε σχέση με ότι ορίζεται στο άρθρο 17 των κανονισμών της FIFA.
Αυτές οι ερμηνείες τους πρέπει να θεωρούνται ως περιοριστικές. Η FIFA DRC
οριοθέτησε το θέμα της αποζημίωσης που λαμβάνουν οι ομάδες εάν και εφόσον ο
ποδοσφαιριστής έλυσε μονομερώς την σύμβασή του χωρίς σπουδαίο λόγο και εντός
της προστατευόμενης περιόδου. Υπάρχουν οι αντιρρήσεις μας στην ανανέωση της
προστατευόμενης περιόδου σε περίπτωση επέκτασης του συμβολαίου, χωρίς να
έχουν συζητήσει και να έχουν συμφωνήσει οι εταίροι. Το CAS δίνει στις ομάδες
υπερβολική προστασία χωρίς να είναι οι αποφάσεις του σύννομες με το
Κοινοτικό δίκαιο και με την εφαρμογή των κανονισμών.»
«Με όλα τα παραπάνω αναφερόμενα σχόλια σας δηλώνω με μεγάλη σιγουριά»
συνεχίζει ο Van Megen, « ότι οι ομάδες προστατεύονται με το παραπάνω.»
