«Η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου και δεν θα αλλάξει. Οι ζωές μας είναι σε
κίνδυνο και είναι πολύ οδυνηρό να μιλώ γι’ αυτό». Ο Αλέξανδρος Τζόρβας, ο
διεθνής τερματοφύλακας του Παναθηναϊκού μίλησε στην ιστοσελίδα της FIFPro
για την κατάσταση στην Ελλάδα όπου οι ποδοσφαιριστές συχνά πια υφίστανται
επιθέσεις από βίαιους οπαδούς.
Το πλήρες κείμενο της ιστοσελίδας της FIFPro για τον Τζόρβα είναι το εξής.
Ο Αλέξανδρος Τζόρβας είναι ένας από τους καλύτερους τερματοφύλακες της
Ελλάδας. Η φανέλα του φέρει το νούμερο 30. Είναι ένας από τους κορυφαίους
τερματοφύλακες για την ομάδα του και για την Εθνική. Το αξιοσημείωτο
παιχνίδι του και οι εντυπωσιακές αποκρούσεις στα play off του Μουντιάλ με
την Ουκρανία το 2009 βοήθησαν την χώρα του να εξασφαλίσουν το εισιτήριο για
το Μουντιάλ στην Νότια Αφρική. Την περασμένη σεζόν κατέκτησε το ελληνικό
πρωτάθλημα με τον Παναθηναϊκό και η απόδοσή του στο Μουντιάλ ήλθε ως
αποκορύφωμα στην καλύτερη για αυτή σεζόν.
«Από μικρός ήθελα να γίνω τερματοφύλακας. Μου βγήκε αυθόρμητα από τα σχολικά
μου χρόνια και τελικά ήταν αυτό που ακολούθησα ως επάγγελμα» λέει ο
28χρονος Αλέξανδρος στην FIFPro. Ξεκίνησε από τις ακαδημίες του
Παναθηναϊκού. Αν και πολλοί ήταν σίγουροι για το ταλέντο του Αλέξανδρου,
ακολούθησαν αρκετά χρόνια ώσπου να καθιερωθεί.
«Πολλά χρόνια πέρασαν για να καθιερωθώ στην ομάδα μου και χρειάστηκαν
αρκετοί δανεισμοί σε μικρότερες ομάδες για να πάρω την αγωνιστική εμπειρία
που χρειάζεται η θέση μου». Μεταξύ 2001 και 2005 ο Αλέξανδρος πέρασε 4 σεζόν
σε δανεισμό στους Άγιο Νικόλαο, Μαρκόπουλο και Θρασύβουλο. Ο Παναθηναϊκός
τον έστειλε στον ΟΦΗ το καλοκαίρι του 2007, αλλά τον ξανακάλεσε τον επόμενο
χρόνο. Από τότε είναι βασικός.
«Δυστυχώς στην Ελλάδα είναι δύσκολο για έναν νεαρό τερματοφύλακα να πάρει
εμπιστοσύνη από τους ανθρώπους ενός μεγάλου συλλόγου και να καταφέρει να
καθιερωθεί από μικρή ηλικία. Φαινόμενα όπως του Κασίγιας και του Βαλντέζ,
που παίζουν από τα 18, δεν υπάρχουν στην χώρα μας».
Ως 26χρονος πλέον, είχε την ευκαιρία ο Αλέξανδρος και τα κατάφερε με μεγάλη
υπερηφάνεια. «Στην Ελλάδα ο Παναθηναϊκός είναι μία ομάδα με ιστορία στο
ελληνικό ποδόσφαιρο και είναι ένας άξιος πρεσβευτής στις ευρωπαϊκές
διοργανώσεις όλα αυτά τα χρόνια. Νομίζω ότι κάθε επαγγελματίας αθλητής
νιώθει υπερήφανος να αγωνίζεται σε τόσο υψηλό επίπεδο και σε έναν ιστορικό
σύλλογο».
Το να είσαι οπαδός από μικρή ηλικία του Παναθηναϊκού είναι ακόμα πιο
ιδιαίτερο για τον Αλέξανδρο. «Πάντοτε παρακολουθούσα την ομάδα, όποτε δεν
είχα την ευκαιρία να βρίσκομαι κοντά της ενεργά κι αυτό το έκανα από τις
κερκίδες. Πήγα στον Παναθηναϊκό σε ηλικία 10 ετών, ήδη οπαδός της ομάδας κι
εκεί η αγάπη μου για τον σύλλογο, μέσα σε αυτά τα 18 χρόνια, που ανήκω σε
αυτόν, μεγάλωσε ακόμα περισσότερο».
Ο Αλέξανδρος δεν θα ξεχάσει ποτέ την σεζόν 2009-2010, που ο Παναθηναϊκός
κατάφερε να πάρει το πρωτάθλημα μετά από έξι χρόνια και για δεύτερη φορά από
το 1996. «Είναι συγκλονιστικό και δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια αυτό που
ένιωσα όταν καταφέραμε και πήραμε το πρωτάθλημα πέρυσι. Και για εμένα αλλά
και για τον σύλλογο ήταν κάτι πολύ σημαντικό, καθώς η ομάδα τα τελευταία 15
χρόνια, για διάφορους λόγους και όχι πάντα αγωνιστικούς, δεν κατόρθωνε να
βγει πρωταθλήτρια. Νιώθω ότι ο Θεός με ευλόγησε να ζήσω ένα μεγάλο όνειρο».
Έπαιξε στα τρία παιχνίδια των Ομίλων για το Μουντιάλ 2010 και επέστρεψε
στην Ελλάδα ευτυχής. Αλλά ένα μήνα μετά, η σκληρή πραγματικότητα ξύπνησε τον
Αλέξανδρο, με το ελληνικό ποδόσφαιρο να μαστίζεται από βίαιους οπαδούς. Οι
χούλιγκανς δεν τσακώνονται μόνο μεταξύ τους αλλά τσακώνονται και με τους
ποδοσφαιριστές.
Ο Αλέξανδρος βρέθηκε στη μέση. Τον Φεβρουάριο μετά το τελικό σφύριγμα στην
αμφιλεγόμενη ήττα με 2-1 από τον Ολυμπιακό, οι οπαδοί της γηπεδούχου ομάδας
εισέβαλλαν στο γήπεδο και προπηλάκισαν τους παίκτες του Παναθηναϊκού. Ο
Αλέξανδρος ήταν ένας από τους τέσσερις παίκτες που δεν μπόρεσαν να ξεφύγουν
από τις βιαιότητες.
«Σε αυτό το παιχνίδι φάνηκε όλη η έκταση του ελλιπούς ελέγχου που υπάρχει
στην ασφάλεια των ελληνικών γηπέδων. Φυσικά και με χτύπησαν και είμαι
σίγουρος ότι θα ξαναγίνει».
«Ναι, φοβήθηκα».
«Μετά όταν επιστρέψαμε στα αποδυτήρια, δεν αισθανόμασταν πλέον φόβο,
αισθανόμασταν θυμό. Η αδρεναλίνη δεν μας έδωσε περιθώρια διότι
αισθανόμασταν ότι έπρεπε να έχουμε κερδίσει ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι με
το σκορ 1-2 αλλά στην πραγματικότητα χάσαμε με 2-1. (στο 1-1 ο διαιτητής δε
μέτρησε γκολ του Παναθηναϊκού και στα τελευταία λεπτά μέτρησε το γκολ του
Ολυμπιακού – σχόλιο του δημοσιογράφου) «μας στέρησαν το πρωτάθλημα».
Σε συνέντευξη τύπου μετά το παιχνίδι, ο συμπαίκτης του Αλέξανδρου, Τζιμπρίλ
Σισσέ ανακοίνωσε ότι θα φύγει από την Ελλάδα μετά την σαιζόν, αν και το
συμβόλαιό του ισχύει ως το 2012. Ο Γάλλος επιθετικός κουράσθηκε με τα
γεγονότα βίας και τις ρατσιστικές επιθέσεις. Ο Αλέξανδρος λυπάται για την
απόφαση του Σισσέ αλλά τον καταλαβαίνει. «Η ζημιά που έχουν κάνει οι
χούλιγκανς στο Ελληνικό ποδόσφαιρο είναι τεράστια. Ακόμα χειρότερα, θα είναι
δύσκολο για κάθε Σισσέ και κάθε Ζιλμπέρτο Σίλβα να έρθουν στην χώρα μας».
Ακόμα και ο Αλέξανδρος σκέφτεται να αφήσει την χώρα του. «Μέσα στις
αγωνιστικές μου φιλοδοξίες, είναι να αγωνιστώ και σε ένα άλλο πρωτάθλημα
κάποια στιγμή. Και οι δικές μου προθέσεις είναι να καταφέρω να ξεφύγω από
αυτήν την μιζέρια. Συχνά μας πετάνε αντικείμενα όλων των ειδών. Από κινητά
τηλέφωνα μέχρι γυάλινα μπουκάλια. Όπως σας είπα, δυστυχώς προσαρμοστήκαμε σε
αυτήν την πραγματικότητα».
«Η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου και δεν θα αλλάξει. Οι ζωές μας κινδυνεύουν
και είναι πολύ οδυνηρό να μιλάς για αθλητισμό. Αυτή την χρονιά μου
επιτέθηκαν δύο φορές. Μία φορά από τους οπαδούς μας, μετά από ένα ατυχές
αποτέλεσμα και μία άλλη φορά από τους οπαδούς του Ολυμπιακού».
«Μετά από αυτό το λυπηρό γεγονός έχουν συμβεί και άλλες δύο επιθέσεις. Και
οι δύο έλαβαν χώρα στη Θεσσαλονίκη. Στην μία περίπτωση, οι οπαδοί του Άρη
κυνήγησαν τους δικούς τους ποδοσφαιριστές στα αποδυτήρια διότι έχασε η ομάδα
τους. Και το δεύτερο συμβάν ήταν όταν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ προσπάθησαν να
επιτεθούν στους παίκτες της ΑΕΚ διότι η ομάδα τους δεν κατάφερε να προκριθεί
στον τελικό του Κυπέλλου».
«Είναι πλέον καιρός για την Πολιτεία να παρέμβει», δηλώνει ο Αλέξανδρος,
που είναι και μέλος του ΔΣ του ΠΣΑΠ. «Τώρα δεν υπάρχει Πολιτεία να τιμωρήσει
του χουλιγκάνους, να τους φυλακίσει, να αντιληφθούν ότι υπάρχουν νόμοι και
ότι θα τιμωρηθούν εάν τους παραβαίνουν. Μη ξεχνάμε ότι η χώρα μας περνάει
δύσκολες στιγμές και ότι ο κόσμος προσπαθεί να εκτονώσει κάπου τα προβλήματά
του. Μπορεί να είναι ένας από του λόγους για ό, τι συμβαίνει».
«Η πιο κατάλληλη λύση είναι η τιμωρία. Εννοώ ότι οι κανόνες που ισχύουν στα
Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα πρέπει να ισχύουν και εδώ. Τα Ευρωπαϊκά
πρωταθλήματα δεν δείχνουν καμία ένδειξη βίας. Έτσι πρέπει να είναι και
εδώ».
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα της FIFPro «μερικοί εμπειρογνώμονες ρίχνουν το
φταίξιμο στους ποδοσφαιριστές, υποστηρίζοντας ότι δείχνουν ασέβεια στο
γήπεδο και ότι από αυτήν μπορεί να ξεκινήσει βίαιη αντίδραση στις
κερκίδες». Η άποψη του Τζόρβα είναι «Μπορώ να συμφωνήσω με αυτό, αλλά αν
αυτό χρησιμοποιείται ως δικαιολογία για το τι συμβαίνει είναι μία αστεία
δικαιολογία. Πιο παλιά υπήρχε ένταση εντός αγωνιστικών χώρων αλλά πλέον ο
καθένας πάντα με πάθος προσπαθεί να κερδίσει ό, τι καλύτερο για την ομάδα
του. Πάει καιρός που συνέβη περιστατικό εντός αγωνιστικού χώρου με
ποδοσφαιριστές».
Πρόσφατα, οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές της Ελλάδας με τον Σύνδεσμό τους
ΠΣΑΠ, προσπάθησαν να διαμαρτυρηθούν κατά της βίας. Απείλησαν να μην κατέβουν στην 26η αγωνιστική, αλλά αυτή διαμαρτυρία είχε ατυχές αποτέλεσμα διότι δεν είχαν την στήριξη 6 ομάδων.
Παρά το ατυχές γεγονός, όλοι οι ποδοσφαιριστές έχουν κουρασθεί με τον βίαιο
όχλο. Ο Τζόρβας επισημαίνει «Βγάλαμε μια απόφαση στην αρχή της σεζόν, ότι σε
ανάλογες περιπτώσεις και οι δύο ομάδες θα αποχωρήσουν από το γήπεδο. Είναι
μια ακραία πράξη και είναι ντροπή να πρέπει να την πάρουμε εμείς. Ξαναλέω
ότι είναι υποχρέωση της Πολιτείας να μεριμνά για τους αθλητές. Δυστυχώς
απ’ ότι όλα δείχνουν θα υλοποιήσουμε αργά ή γρήγορα αυτές τις σκέψεις».
Παρά την βία και την ελλιπή προστασία, ο Αλέξανδρος αγαπά το παιχνίδι, το
χόμπι του, την δουλειά του. «Θα χαίρομαι πάντα την κάθε μέρα όσο θα κάνω
αυτήν τη δουλειά, όσο θα φοράω τα γάντια μου και θα κάθομαι κάτω από τα
δοκάρια. Πάντα νιώθω όπως την πρώτη φορά που το έκανα».
