ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ
ΑΜΕΙΒΟΜΕΝΩΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΩΝ
ΠΑΤΗΣΙΩΝ 128 • 112 57 ΑΘΗΝΑ
ΤΗΛ. 210 8210693 – 210 8239179
FAX: 210 8219829
https://www.psapp.gr e-mail: psap@otenet.gr
Αρ. πρωτ. 2040 – Αθήνα 11-03-2011
Προς :
– ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, κ. Κάρολο Παπούλια
– ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ, κ. Γιώργο Παπανδρέου
– ΥΠΟΥΡΓΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, κ. Χάρη Καστανίδη
– ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ, κ. Χρήστο Παπουτσή
– ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ & ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ,
κα. Άννα Διαμαντοπούλου
– ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ & ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ κ. Πάνο Γερουλάνο
– ΥΦΥΠΟΥΡΓΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ & ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ, κ. Γιώργο Νικητιάδη
– ΓΕΝΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ, κ. Πάνο Μπιτσαξή
– ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
– ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ
– ΠΡΟΕΔΡΟ Ε.Π.Ο., κ. Σοφοκλή Πιλάβιο
– ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ / Ε.Π.Ο.
– Κ.Ε.Δ.
– SUPER LEAGUE
– ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ Β΄, Γ΄ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ
– Ο.Π.Α.Π.
– Ο.Π.Π.Ε.
– Δ.Ε.Α.Β.
– Μ.Μ.Ε.
– Ε.Σ.Η.Ε.Α.
– Π.Σ.Α.Τ.
Αξιότιμοι Κύριοι,
Ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΑΜΕΙΒΟΜΕΝΩΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΏΝ (ΠΣΑΠ) πριν από λίγες ημέρες έγινε δέκτης συλλογικού αιτήματος από την πλειοψηφία των Ελλήνων και αλλοδαπών επαγγελματιών ποδοσφαιριστών και μελών του που αγωνίζονται στις ποδοσφαιρικές ομάδες της Super League να μην κατέλθουν να αγωνιστούν κατά την αγωνιστική της 12-13/3/2011. Το αίτημα αυτό, το οποίο διαβιβάσθηκε στον ΠΣΑΠ μέσω των αρχηγών των ποδοσφαιρικών ομάδων της Α΄ Εθνικής Κατηγορίας, όπως ήταν εύλογο, αναμενόμενο και επιβεβλημένο, έγινε δεκτό από το Διοικητικό Συμβούλιο (Δ.Σ.) του ΠΣΑΠ
Το ανωτέρω αίτημα δεν αποτελεί τίποτε περισσότερο από τη ρητή και σαφή βούληση όλων των Ελλήνων και αλλοδαπών επαγγελματιών ποδοσφαιριστών και μελών του ΠΣΑΠ που αγωνίζονται στις ποδοσφαιρικές ομάδες της Super League, αλλά και αυτών που αγωνίζονται στη Β΄ και στη Γ΄ Εθνική Κατηγορία, όπου εκεί δυστυχώς το τοπίο είναι ακόμη πιο θολό, να εκφράσουν, και εμπράκτως πλέον, αφού έχουν εξαντλήσει κάθε θεμιτό όριο ανοχής και αντοχής, την αντίδραση, δυσαρέσκεια, απέχθεια και την έντονη ανησυχία τους για τα ακραία, αποτροπιαστικά και ιδιαιτέρως σοβαρά γεγονότα βίας, τα οποία εκδηλώνονται πλέον σχεδόν κάθε αγωνιστική, αποτελούν επικίνδυνη κορύφωση σωρείας προηγούμενων γεγονότων βίας και πλήττουν στο σύνολό τους, με ανησυχητική συχνότητα και διάρκεια, ευθέως και απροκάλυπτα το κύρος, την υπόσταση και κυρίως τη σωματική ακεραιότητα του εργαζόμενου επαγγελματία ποδοσφαιριστή.
Δεν υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία ότι οι ποδοσφαιριστές, ως εργαζόμενοι, απειλούνται, δυσφημούνται, γίνονται δέκτες απίστευτης σωματικής και ψυχολογικής βίας, γι’ αυτό και εν μέσω μιας αιωρούμενης πολύπλευρης αδράνειας είναι πλέον αναγκασμένοι, έστω και μόνοι τους, να αντιδράσουν. Η αντίδρασή αυτή ουσιαστικά αποτελεί την ύστατη προσπάθειά τους να αφυπνίσουν και να προκαλέσουν μια γενική συστράτευση για να παταχθεί μιας και δια παντός το έκτρωμα της βίας, η οποία σαφώς δεν είναι μόνον αθλητική, αλλά πλέον και έντονα κοινωνική.
Η κίνηση αυτή προκάλεσε, όπως αναμενόταν αντιδράσεις, όταν μάλιστα το ανωτέρω αίτημα υποστηρίχθηκε και υποστηρίζεται και μάλιστα σθεναρώς από την πλειοψηφία των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών που αγωνίζονται στη Super League και συγκεκριμένα σε δέκα (10) Π.Α.Ε., στις Α.Ε.Κ., ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ Σ.Φ.Π., ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ, ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ ΑΘΗΝΩΝ, ΑΡΗΣ, ΗΡΑΚΛΗΣ, Π.Α.Ο.Κ., ΛΑΡΙΣΑ, SKODA ΞΑΝΘΗ, ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΣ.
Δυστυχώς, μειοψηφία των ανωτέρω ποδοσφαιριστών και συγκεκριμένα οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές έξι (6) Π.Α.Ε., των ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΒΟΛΟΥ, ΕΡΓΟΤΕΛΗΣ, ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ, ΚΕΡΚΥΡΑ, Ν. ΚΑΒΑΛΑ, ΑΣΤΕΡΑΣ ΤΡΙΠΟΛΗΣ, δεν ακολούθησαν και δεν πείστηκαν να πράξουν το αυτονόητο.
Όλοι εμείς, οι Έλληνες και αλλοδαποί επαγγελματίες ποδοσφαιριστές και μέλη του ΠΣΑΠ που αγωνίζονται στις ποδοσφαιρικές ομάδες της Super League και της Football League 2 και βεβαίως ο ΠΣΑΠ, σαφώς και κατανοούμε και σεβόμαστε την αντίθετη άποψη, δεν μπορούμε όμως να μην προβληματιζόμαστε και να μην ανησυχούμε, πρωτίστως ως νοήμονες άνθρωποι, για το κατά πόσο μια τέτοια άρνηση είναι απόρροια ελεύθερης και αβίαστης βούλησης, ορθής ενημέρωσης για το ποιος είναι ο κοινός κίνδυνος και ποιο το κοινό όφελος. Η ανησυχία μας γίνεται εντονότερη, όταν μια τέτοια άρνηση εκδηλώνεται με σιγή ή με άλλες ανακοινώσεις τρίτων…… ή ακόμα και όταν η όποια αντίθετη επιχειρηματολογία είναι δυστυχώς φτωχή και στείρα.
Είναι νομίζουμε εμφανές σε όλους ότι εμείς, βασικοί λειτουργοί και πρωταγωνιστές του πολύπαθου χώρου του ποδοσφαίρου που απ΄ ότι φαίνεται όχι μόνον δεν ευημερεί αλλά η αξιοπιστία και η υγεία του διαρκώς ταλανίζεται και δοκιμάζεται, τολμήσαμε, αναλογιζόμενοι το κόστος, να ορθώσουμε το ανάστημά μας και να κάνουμε αισθητή την παρουσία μας.
Το εγχείρημά μας πέτυχε, ασχέτως αν η μειοψηφία των συναδέλφων μας δεν πείστηκε για το αυτονόητο ότι δηλαδή ο στόχος μας είναι θεμιτός, καλόπιστος, υγιής και καθόλου ανατρεπτικός.
Κατά τον ίδιο τρόπο επιχειρήσαμε να πείσουμε και τη Super League να κάνει και αυτή τη δική της υπέρβαση, δυστυχώς όμως μάταια, αν και η εξέλιξη αυτή δεν μας εξέπληξε, αφού στον ονειρικό…. χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου οι πάσης φύσεως ευαισθησίες αντί να είναι κοινές, διαφέρουν ανάλογα με τα συμφέροντα που διακυβεύονται και τις πάσης φύσεως απώλειες που απειλούνται.
Αυτό που επιχειρούμε δεν είναι ούτε ανατροπή, ούτε κίνηση εντυπώσεων, ούτε αποσκοπεί στο να δημιουργήσει εμπλοκές και αναταραχές. Σε ένα επικίνδυνο κλίμα παραλογισμού, άκρατης βίας, υστερίας και ποδοσφαιρικής απαξίας κάποιος επιτέλους πρέπει να αντιδράσει, γι΄ αυτό και οι ποδοσφαιριστές κραυγάζουν την αγωνία τους προειδοποιούν και προσπαθούν να προκαλέσουν μια κοινή αντίδραση.
Είναι νομίζουμε αυτονόητο να αξιώνεται, όταν αγωνίζονται οι ποδοσφαιριστές, να μη δέχονται πάσης φύσεως αντικείμενα (κροτίδες, βεγγαλικά, μπουκάλια, πέτρες, κ.λπ), να έχουν ασφαλή πρόσβαση και αποχώρηση από το στάδιο, ασφαλή είσοδο και έξοδο από τον αγωνιστικό χώρο, ασφαλή πρόσβαση και παραμονή στο χώρο των αποδυτηρίων, αποκλεισμός κάθε μη αρμόδιου ατόμου από τον αγωνιστικό χώρο και το χώρο των αποδυτηρίων, σωστή άσκηση καθηκόντων από το προσωπικό ασφαλείας, απαγόρευση εισόδου φιλάθλων στον αγωνιστικό χώρο, άμεση απομάκρυνση κάθε επίδοξου ή μη ταραξία, απαγόρευση απαράδεκτων υβριστικών και ρατσιστικών συνθημάτων και εν τέλει είναι αυτονόητο να αξιώνεται να μη γινόμαστε κάθε αγωνιστική πλέον, περίγελος όλων, εντός και εκτός Ελλάδος, σε μια εποχή μάλιστα που η αξιοπιστία της χώρας δοκιμάζεται πανταχόθεν, αυτή δε του ποδοσφαίρου ακόμη περισσότερο.
Εάν δεν αλλάξει άμεσα κάτι, η βία θα διογκωθεί ακόμη περισσότερο και θα μετατραπεί σε επικίνδυνο εργαλείο σε χέρια επιτήδειων. Ήδη, επιχειρήσαμε να αξιοποιήσουμε με καλοπιστία την ούτως ή άλλως δεδομένη δύναμή μας και το αυτό θα πράξουμε στο μέλλον, ώστε να έχουμε τη συνείδηση μας ήσυχη ότι εμείς τουλάχιστον έγκαιρα τολμήσαμε το αυτονόητο, δηλαδή τον αποκλεισμό της βίας από το ποδόσφαιρο Η αυτοκριτική, η σύνεση, η ευαισθησία και η υπευθυνότητα είναι πλέον αναγκαίες, πέραν αυτών ο καθένας θα αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν, ανάλογα με τη θέση του, τη θετική συμβολή του και την εν γένει συμπεριφορά του.
Στη κρίσιμη αυτή χρονική στιγμή, όλοι εμείς, εφόσον κάποιοι δεν ακολουθούν και κωφεύουν, για τελευταία φορά θα επιδείξουμε τη σύνεση που απαιτείται, θα διαφυλάξουμε το ήδη προσβεβλημένο κύρος του Πρωταθλήματος και θα σεβαστούμε τις όποιες ισορροπίες. Στο επόμενο κρούσμα βίας όχι εμείς αλλά όλοι όσοι βρίσκονται στην απέναντι όχθη θα πρέπει να εκτεθούν και απολογηθούν. Σε μια τέτοια περίπτωση όχι μόνον η στάση μας θα είναι εντός και εκτός συνόρων εντελώς διαφορετική, αλλά και η έναρξη του επόμενου Πρωταθλήματος αβέβαιη.
Εμείς ήμασταν είμαστε και θα είμαστε πάντοτε παρόντες, πιο δυνατοί, πιο ώριμοι, πρόσφοροι στο γόνιμο διάλογο και πρωτεργάτες στη λήψη θετικών μέτρων και υγιών στόχων, μεταξύ των οποίων η διαμόρφωση μια εικόνας του ελληνικού ποδοσφαίρου για την οποία δεν θα νιώθουμε διαρκώς ντροπή και εσχάτως αηδία και τρόμο.
Με εκτίμηση
Στέλιος Γιαννακόπουλος
Πρόεδρος ΠΣΑΠ
